AVRASYA‘da TÜRKİYE VE RUSYA

Prof. Dr. ANIL ÇEÇEN 

 Dünya  yirmi birinci yüzyıla girme aşamasına
geldiğinde   , soğuk savaş dönemi sona
eriyor ve batı merkezli bir yeni emperyalizm olarak küreselleşme olgusu öne
çıkarken,  geçmişten gelen yeryüzü
haritası da değişiklik gösteriyordu . İki kutuplu dünya devam ederken , Rusya
çevresindeki ülkeler ile oluşturmuş olduğu ideolojik imparatorluk
çerçevesinde,  batı karşıtı blokun  merkezi olarak  ikinci 
bir merkezi yapılanmayı  Asya
kıtasının kuzeyinde ,Atlas Okyanusundan Pasifik bölgesine kadar  uzanıp giden bir büyük imparatorluğun   sınırları içerisinde  tamamlamaya çalışıyordu. Bu aşamada Asya
kıtası  bölünmüş bir durumda olduğu için
tek başına bir Avrasya bölgesinden  söz
etmek mümkün değildi . Asya kıtasında Rusya ile birlikte yer alan Çin ,
Hindistan ve İran  gibi devletler de çok
büyük  alanları kapsıyorlardı .İdeolojik
kutuplaşmada batı blokuna karşı oluşan doğu bloku bir Asya yapılanması
olarak  devam ederken  ,Avrasya bölgesi de daha çok  Asya kıtasının içinde kalan bir jeopolitik
konuma sahipti .Soğuk savaş dönemindeki bu yapı daha sonraki aşamada Rusya
merkezli  Sovyetler Birliğinin dağılması
üzerine,  değişiklik geçiriyor ve bu
aşamadan sonra  Avrupa ile Asya
kıtalarının birleşme bölgesi olarak Avrasya coğrafyası  yeniden 
dünya sahnesine çıkıyordu .

Kısaca Avrupa ve Asya kavramlarının birleşik bir biçimde  ifade edilmeye başlanmasıyla  ortaya çıkan Avrasya bölgesi ,yirmi birinci
yüzyılın  uluslar arası  konjonktürünün ana çekişme  sahası olarak öne çıkıyordu . Bu bölgenin tam
ortasından geçen Demirperde ortadan kalkınca , Türkiye dünyanın ucunda ya da
sınırında bir ülke değil aksine dünya ana karasını oluşturan  Avrasya bölgesinin tam ortasında yer aldığı
görülmüştür . Avrasya  alanı iki kutup
arasında oluşturulan sınırdan kurtulunca ,geleceğe dönük daha özgür
gelişmelerin ortaya çıktığı  bir bölge
olarak dünya siyasal sahnesinde her zaman için önde gelen bir yere sahip
olmuştur .  Haritaya bakıldığı zaman bu
uzun ve geniş alanın kuzey hattında Rusya’nın , güney  bölgesinde ise Türkiye ve bağlantılı Türk
coğrafyasının  uzanıp gittiği görülmüştür
. Rusya Baltık denizi ile Pasifik okyanusu arasında yer alırken  Avrasya kıtasının kuzey devleti olma şansını
elde ediyordu . Türkiye Cumhuriyeti ise 
Kuzey Asya’dan Orta Asya’ya doğru uzanan bir çizgide  tarihsel Türk mirasının temsilcisi
olarak,  Adriyatik denizi ile  Çin seddi arasında  Avrasya bölgesinin güney hattının merkezi
olarak gündeme geliyordu .  Avrasya
kıtasındaki Rusya ve Türkiye’nin  geniş
alanların temsilcisi olarak öne çıkması nedeniyle bazı jeopolitik kitaplarında,
hem Rusya’nın hem de Türkiye’nin şizofrenik ülkeler olarak tanımlanmaya
çalışıldığı görülmüştür . Hem Asya kıtasında hem de Avrupa bölgesinde uzanıp
giden geniş bölgelerin arasında Rusya ve Türkiye’nin Avrasya’nın merkez
ülkeleri olarak öne çıktıkları ve 
bölgenin kuzey  ile güney
hatlarının birlikte  ele alındığı bir
durum değerlendirmesi yapıldığında, her iki ülkenin aynı kıtanın  birbiriyle bağlantılı parçaları
oldukları  görülmektedir . Bu doğrultuda
Rusya ve Türkiye hem Asyalı hem de Avrupalı ülkeler olarak  merkezi coğrafyanın  yapısını 
oluşturduğu için , iki ülke  bu
kıta da hem komşu ,hem  de rakip  olarak yer almaktadırlar . Burada ,
birbirleriyle hem yarışma hem de dayanışma konumunda olabilecek  iki büyük ülke arasındaki ilişkiler ,tarihsel
süreç içinde inişli ve çıkışlı olduğundan, kalıcı bir düzen ve buna dayalı bir
istikrar ortamı bir türlü  Avrasya
kıtasında  gerçekleşememiş, tarih boyunca
bu bölge sürekli olarak çekişme alanı konumunda kalmıştır .

Onuncu yüzyıl sonrasında orta dünya alanında devletler kurma
şansını elde eden Türkler , Selçuklu, Osmanlı ve  Türkiye 
dönemlerinde Avrasya kıtasının çeşitli bölgelerinde  yayılarak geniş hegemonya alanlarında devlet
kurmuşlardır . Ruslar ise beşinci yüzyılda Kiev’de bir prenslik kurmuşlar ve
daha sonra da bölgedeki  Türk
devletlerinin dağılması ya da Türk boylarının batı ülkelerine doğru göçe
yönelmesi üzerine , Rus prensliği genişleyerek Moskova merkezli bir büyük
devlet yapılanmasına dönüşmüştür . Onuncu yüzyılda ,Hazar devletinin dağılması
üzerine  Türk boyları çeşitli ülkelere
göç edince  Rus devletinin doğuya doğru
Türk bölgelerine doğru bir genişleme süreci yaşadığı , Altın Orda  İmparatorluğunun dağılması üzerine de  geride kalan Türk hanlıklarının Rus emperyalizmi
tarafından işgal edilmeye başlandığı  ve
böylece bugünkü büyük Rusya 
Federasyonunun  bu aşamadan sonra
Avrasya bölgesinin en büyük devleti konumunu kazanarak ,bugünlere kadar bu
yapıyı taşıdığı anlaşılmaktadır . Bölgenin güney hattındaki  Türk devletleri yapılanması ise , iki büyük
imparatorluğun dağılması olgusunu yaşayarak  
Rusların büyüme sürecine ters bir çizgide,  dağılarak 
küçülme  aşamasına doğru
sürüklendiği görülmektedir . Rus devleti 
genişleyerek büyüdükten sonra büyüklüğünü koruyarak , Avrasya
hegemonyası peşinde koşmuştur . Türkler 
ise  iki büyük imparatorluğun
yitirilmesinden sonra Avrasya’nın güney merkezinde tutunabilmek üzere , güçlü
bir ulus devleti yirminci yüzyılın başlarında 
merkezi bölgede  oluşturarak ,
Avrasya  toprakları üzerinde Türk
ulusunun  var olma hakkını koruyarak
sürdürmüştür . Türklerin parçalanması 
ve  devletlerinin çökmesi
sırasında  Ruslar birliklerini
koruyarak  büyümeye devam etmişlerdir .

Avrasya coğrafyasına yayılmış olan  Türk asıllı nüfus  Asya’nın kuzeyinde  ,güneyinde ,doğusunda ,ortasında ve
batısında  dağınık bir biçimde
yaşarken,  Ruslar birliklerini
sürdürmüşler  ve Çarlık dönemindeki
büyük  ülkesel yapıyı, daha sonraki
aşamalarda hem Sovyetler Birliği zamanında hem de  Rusya Federasyonu aşamasında korumasını
bilmişlerdir . Bugün yedi bağımsız Türk devleti harita üzerindeki yerini
korurken ,Avrupa Birliği içinde beş Türk asıllı devlet bugün yerini korumakta
,Rusya Federasyonu içinde ise  on Türk
devletinin yer aldığı bilinmektedir . Türkler Avrasya’nın  güney hattında bağımsız devletlerini korurken
, Asya’nın kuzeyindeki Türkler Rusya 
Federasyonu çatısı altında  farklı
devlet yapılanmaları içinde varlıklarını sürdürmektedirler . Hrıstıyan Avrupa
Birliği içinde ise  Finlandiya, Macaristan,
Bulgaristan, Çekya  ve  Estonya 
gibi Türk asıllı  toplulukların
kurduğu devletler birbirinden farklı bir siyasal yapılarda yola devam
etmektedirler . Ayrıca , Kıpçak Türklerinin devamı olan Polonya’nın bile  Hazar uzantısı Türk boylarının  oluşturduğu bir büyük devlet olduğu  görülürse , bugünkü Rusya Federasyonunun ,
doğudan ve güneyden olduğu kadar batıdan da Türk  toplulukları ve devletleri ile  çevrelendiği 
haritanın üzerinde ortaya çıkmaktadır .Rusya  Federasyonu çatısı altında yaşayan Türkler
ise; Tatar, Altay, Çuvaş, Başkırt, Dağıstan, Hakas, Tuva, Yakut, Karaçay,
,Karakalpak cumhuriyetlerini  bugünün
koşullarında yönetmektedirler .Ayrıca Gökoğuz Türk devleti de Moldova
Cumhuriyeti içinde varlığını sürdürmektedir . 
Avrasya ‘nın Türk asıllı toplulukları, Avrupa’dan Asya’ya kadar çeşitli
devletlerin çatısı altında onların vatandaşları olarak yaşarlarken , merkezi
coğrafyada Türklerin yarısı kadar bir nüfusa sahip olan  Rusların, geçmişten gelen birlikteliklerini
koruyarak ,dünyanın en geniş topraklarına sahip olan bir büyük imparatorluk
olarak ,yirmi birinci yüzyılda  yola
devam etmesi ,iki ulus ve devlet açısından 
doğru  değerlendirilmesi gereken
bir durumdur .Rusya’nın işgal ettiği topraklar dünya kıtalarının altıda birini
oluştururken , yüz elli milyonluk nüfus böylesine büyük bir ülke için yetersiz
kalmaktadır . Konuya Türkiye açısından bakıldığı zaman , Türklerin nüfus
alanlarının genişliği   Rusya’ya karşı
ciddi bir dengeleyici unsur  olduğu için
üç yüz milyona yaklaşan Türk nüfus 
Avrasya’da  bir araya gelmek durumundadır
.

Bin beş yüz senelik Rus devletinin sahip olduğu devlet
birikiminin ,hem Avrasya hegemonyası açısından hem de değişen dünya
koşullarında gündeme gelen yeni 
durumlara uyum sağlaması 
açısından yeterli olduğu  dile
getirilmektedir . Bu çerçevede ,Çarlık ve Sovyet dönemlerindeki imparatorluk
coğrafyası ,Rus devletince  Federasyon
aşamasında da sürdürülmekte ve Avrasya bölgesinin geleceğini belirleme
açısından Rus devleti mutlak bir hegemonya sağlayabilmek için var gücü ile çaba
göstermektedir . Bu doğrultuda Rusya’nın önde gelen jeopolitik uzmanlarından
birisi  Avrasya stratejisi ile ilgili
olarak yazmış olduğu kitabında, Rus Avrasya’cılığının  Türk ve Çin Avrasya’cılıklarına kesin olarak
karşı olduğunu belirtmektedir . Ruslar Türkiye’ye karşı İran ile ,Çin’e karşı
da Japonya ile yakınlık kurarak ,Rusya, İran ve Japonya hattında geliştirilecek
bir Avrasyacılığı ,Çin ve Türk Avrasya’cılıklarına karşı  geliştirme çabası içinde olmuşlardır . Rus
nüfusunun on misli fazlasına sahip olan Çin’in 
vatandaşı olan halk kitlelerinin 
doğu Asya bölgelerinde  Rusya’nın
doğu bölgelerindeki  sınırları  geçerek Rus devletinin doğu topraklarında
yaşayabilmenin arayışı içine girdikleri 
dikkate alınırsa ,çok daha az nüfusa sahip olan diğer bir doğu ülkesi
olan Japonya ile Rusya Çin’in Avrasya bölgelerini işgale kalkışmasına karşı
işbirliği yapmaktan yana oldukları açıkça görülmektedir .Rusya sınırları içinde
yer alan on Türk devletinin oluşturduğu nüfus çoğunluğu ve bu nedenle gündeme
gelen Türklerin toplumsal ağırlığının önünü kesebilmek için de , Türkiye’ye
karşı İran ile yakın işbirliği ve 
dostluk paktları oluşturma çabalarının öne geçtiği  zamanla anlaşılmaktadır . Rusya hem geniş
sınırlarını elinde tutabilmek hem de bu geniş coğrafyada var olan devletlerin
kopmasını önlemek üzere, güçlü merkez politikasını Moskova’da yürütmektedir .
Ayrıca ,Putin’in  getirdiği yeni idari
reform ile de , Rus devleti  bütün ülkeyi
istikrarlı bir biçimde yönetebilmek üzere Moskova’ya bağlı konumda  yedi yeni Moskova benzeri  yönetim merkezleri kurmuştur .

Büyük bir çöküş sonrasında ideolojik imparatorluğunu elinden
kaçıran Rusya  hızlı bir toparlanma
sonrasında ,elinden kaçırdığı ülkeleri gene kendi kontrolü altında tutabilmek
üzere  Bağımsız Devletler Topluluğunu
kurmuş ve  tasfiye edilen Varşova
paktının yerine Kollektif Güvenlik Örgütünü kurarak  , Avrasya bölgesinde Nato’nun yayılma
girişimlerini önlemeye çaba göstermiştir .Ayrıca Hazar denizi etrafında öne
çıkan petrol ve doğal gaz  kaynakları
yüzünden bölge devletlerinin birbirleriyle savaşlara sürüklenmemesi için
Hazar  Kardeşliği adı altında bir
bölgesel dayanışma örgütünü de  , gene
Putin öncülüğündeki  bugünkü Rusya
yönetimi  oluşturmuştur . Rusya böylece
her iki paktın yardımı ile ideolojik imparatorluk  dönemi sonrasında , yakın çevre adı altında
geliştirdiği yeni bir siyasal etkinlik oluşturma stratejisini Avrasya
bölgesinde  yaygınlaştırmaya  çaba göstermiştir . Eski Sovyetler Birliği
gibi bir büyük  konfederasyon
oluşturamayan Rusya’nın geçmişten gelen emperyalist yapısını devam ettirmek
üzere ,gene Avrasya ülkeleri üzerinde baskı kurmaya ve yeni bölgesel ittifaklar
üzerinden gene eskisi gibi Avrasya’nın tek hegemon gücü olmaya öncelik verdiği,
yaşanan olaylar sonucunda belirginlik kazanmıştır . Orta Asya ülkelerinin Türk kökenli
olması , Rusya Federasyonu içinde yer alan bazı Kuzey Asya devletlerinin  de Türk topluluğunun birer parçası olması
nedenleriyle ,Türkiye için çok geniş bir hegemonya hinterlandını gündeme
getirmektedir . Rusya Türk asıllı devletleri kendi baskısı  ve çatısı altında kontrol etmeye öncelik
verirken , benzeri bir hakkı 
Avrasya’da  17 Türk asıllı  devletin olmasına rağmen  Türkiye Cumhuriyeti’ne vermemek üzere
direnmektedir . Rusya Federasyonu 25 devletin bir araya getirilmesi ile  kurulabiliyorsa , güney  ve kuzey 
Avrasya hatlarında  var olan  17 Türk asıllı devlet de bir araya
getirilerek  bir büyük Türk Federasyonu
kurulabilmelidir . Rusya’nın kendisi için kullanmış olduğu  hegemonya stratejisini uygulamak ve Türk
asıllı devletleri bir araya getirmek , uluslararası hukuka göre Türkiye’nin de
hakkıdır . Böylesine bir oluşumun Rusya Federasyonunu bozması  gibi bir durum , dağınık Türklerin meselesi
değil  , Türk toplulukları üzerinde
emperyal baskı kurmaya çalışan  Rusların
sorunudur .

Türkiye ile birlikte
Rusya’nın da Avrasya kıtasındaki yeri belirlenirken , yeni dönemin jeopolitik
gelişmelerinin dikkatle izlenmesi ve bu gibi gelişmelerin Avrasya ülkelerine
nasıl yansıdığı ya da ne gibi  etkiler
yarattığı  ele alınmalıdır . Üç kıtanın
tam ortasında yer alan Avrasya bölgesinin geleceği yeni dünya düzeninin
belirlenmesi açısından yararlı olacaktır . Haritaya bakıldığı zaman Avrupa’nın
ortasından başlayarak Asya’nın ortalarına 
kadar genişleyen Avrasya coğrafyasında 
çeşitli devletler yer almaktadırlar . Orta ve küçük boydaki bu devletler
eski imparatorlukların eyaletleri olarak 
tarih sahnesine çıkmışlar ve yirminci yüzyılda da ulus devlet niteliği
kazanarak  yollarına devam etmişlerdir .
Balkanlar , Orta Doğu ,Orta Asya ,Kafkaslar 
ve Hazar  çevresinde yer alan
devletlerin geleceği bugünün koşullarında belirsiz kalmıştır . Böylesine bir
belirsizliğin ortaya çıkmasında, Osmanlı İmparatorluğu ile Sovyetler Birliği
gibi büyük siyasal yapıların çöküşü ile birlikte  meydana gelen otorite boşluğu alanlarında,  geleceğe dönük yeni yapılanmaların zorlanması
emperyal güçler tarafından  her dönemde
gündeme getirilerek Avrasya bölgesi sıcak çatışmaların adresi olarak öne
çıkarılmıştır .Avrasya alanında küçük ve orta boy devletler zaman içerisinde
yerlerini alırken ,bu geniş alanı çevreleyen büyük devletler de
kendilerinin  merkezinde yer aldığı kendi
Avrasya planlarının  gerçekleşmesi için
çaba göstermişlerdir .

Avrasya bölgesi esas alındığında , bu alanda etkin olmak
isteyen İngiltere, Almanya, Rusya ve Fransa gibi eski emperyal devletlerin  kendi hegemonya düzenlerini oluşturmak üzere
devreye girdikleri görülmektedir . Birinci ve İkinci dünya savaşları
süreçlerinde bu eski emperyal devletler kendi planlarının gerçekleştiricisi
olmak üzere aktif olmuşlar ama zaman içerisinde istedikleri yapılanmaları
gerçekleştirememişlerdir . Amerika Birleşik Devletleri ve onun yavrusu olan
İsrail’in kurulmasından sonra, bu iki devlette Avrasya bölgesinde etkili
olabilmenin yollarını arayarak  ,bölge
ülkeleri üzerinde her zaman için  baskı
kurma yoluna gitmişlerdir .Küreselleşme döneminde  öne geçen büyük devletler olarak  Çin ve Hindistan’ında devreye girmesiyle  Avrasya hegemonyası peşinde koşan  emperyal devletlerin  sayısı artmıştır . Türkiye gibi bir Avrasya
ülkesi olan İran devletinin sahip olduğu Şii yapılanması üzerinden
bölgedeki  bu mezhebin tabanını oluşturan
halk topluluklarını kendi egemenliği altına almak istemesi de yeni bir tür
emperyalizm olarak devreye girmiştir . Bu doğrultuda emperyalist devlet sayısı
artarken  ,eski emperyal güçler de
Avrasya  üzerinde etkin olabilmenin
yollarını aramayı sürdürmüşlerdir . Rusya hem eski hem de yeni bir emperyal güç
olarak Avrasya’nın patronu olmayı her zaman için gerçekleştirebilmenin arayışı
içinde olmuştur . Bir bölge ülkesi olmasına rağmen , diğer bölge dışı emperyal
devletlere benzer bir doğrultuda Avrasya hegemonyası kurmaya yönelmesi ,her
zaman için Rusya ile bölge devletleri arasında çeşitli sorunların ortaya
çıkmasına yol açmıştır .

Avrasya kıtasının kuzey gücü olan Rusya her zaman için
güneydeki sıcak denizlere inerek kendi önderliğinde bir Avrasya yapılanmasının
oluşturulmasını dış politikasının ana maddesi haline getirerek  hareket etmiştir . Bunu gören batılı
emperyalist güçler de Rusya’yı 
Avrasya’nın kuzey bölgesine hapsederek sıcak denizlere inmesini önlemeye
çalışmışlardır . İngiltere ve Fransa gibi Avrupalı emperyalistler Rusya’nın
dünyaya açılmasını önlemeye çalışırlarken , 
Rus Çarlığı ile Osmanlı imparatorluğunun üç yüz yıl boyunca
birbirleriyle savaştırılmasının organizasyonunu başarılı bir biçimde
gerçekleştirerek , hem her iki büyük devletin Avrupa’ya girmesini önlemişler
hem de sürekli savaştırılan Avrasya kıtasının iki büyük imparatorluğunun
birinci dünya savaşı sürecinde 
yıkılmasını sağlamışlardır . Bugün ise Amerika’nın ön planda olduğu
dönemde, ABD tek başına hegemonyasını 
bölgede yürütemeyince Rusya ile paslaşma yoluna giderek ,  bir Avrasya emperyalisti olarak Rusya’nın  Akdeniz kıyısındaki Suriye ve Kıbrıs gibi
ülkelere girerek  yeni tür bir denge arayışını
İsrail’e karşı  gerçekleştirmeye  çalışmıştır . İşte bu yeni durum  Rusya’nın kuzeyden güneye inmesini
sağlamıştır .

Bugünkü Türkiye Cumhuriyeti yirminci yüzyılın başlarında ,
Sovyetler Birliğinin önünün kesilmesi için bir tampon devlet modelinde tarih
sahnesine çıkmıştır . Rus Çarlığının yıkılmasını sağlayan Rus-Japon
savaşını  hem organize eden hem de
izleyen  ABD ,  Japonya’yı arkadan destekleyince Rus Çarlığı
yıkılmış ve böylece Birinci Dünya Savaşına giden yolda Rusya bir emperyalist
devlet olmaktan çıkartılmıştır . Bu aşamadan sonra , Rusya’da Sosyalist devrim
Amerikan sermayesi tarafından hem finanse edilerek Kızıl Ordu kurulmuş , Kızıl
Ordu oluşturulduktan sonra da  Sovyet  gücü 
bütün Avrasya kıtasında egemen kılınarak eski Rus emperyalizminin yerini
almıştır . İngiltere’nin batıdan uzak tuttuğu Rusya’ya Amerika’nın el atması ,
Çarlık rejiminin yıkılmasıyla başlamış ve bugüne kadar sürmüştür . ABD ,
Birinci  Dünya savaşı sonrasında  yeryüzünün yeni jandarması olarak dünyaya
açılırken  iki kutuplu yapılanmadan
yararlanmıştır . İkinci dünya savaşı sonrasında ortaya atılan  Mac Chartizm 
akımı aracılığı ile bütün dünyaya 
komünizm korkusu Sovyetler Birliği aracılığı ile yayılmış ve böylece
ABD; İngiltere ve Fransa gibi eski emperyal devletlerin  sömürgesi 
ya da kolonisi  olan bir çok
devleti  Birleşmiş Milletler aracılığı
ile bağımsız yaparak,  bu ülkeleri
Avrupalı emperyalistlerin elinden almıştır . Sovyet devrimi ile Rusya’yı karşı
kutup yapan ABD böylece Avrupa kıtasının 
dünyanın  üzerindeki hegemonyasına
son vermiştir . Bu aşamada sosyalist dünyanın merkezi konumuna  gelen Rusya kendiliğinden Avrasya bölgesinin
tek egemen gücü konumuna gelmiştir  .  Komünistleşen Rusya’nın dünyaya yaydığı korku
ABD’nin işini kolaylaştırmış , Rusya faktörünü bir öcü gibi kullanan ABD  Rusya ile paslaşarak,  dünya kıtalarını Avrupalı emperyalistlerin
elinden almıştır . Birinci Dünya Savaşına resmen girmeyen ABD görünüşte
İngiltere’yi destekler görünmüş ama savaş yıllarında   Bolşevikler ile işbirliği yaparak , sosyalist
görünümlü Yahudilerin  Rusya’yı ele
geçirmesine yardımcı olmuştur .

İngilizler dünyaya egemen olurken Rusya’yı Avrasya’nın
kuzeyine hapsetmişler,  Avrupa’ya
girmelerini önlemek üzere de Rus-Osmanlı savaşlarının baş kışkırtıcısı
olmuşlardır .İngilizlerin Rusya’yı dünyadan uzak tutma  politikası 
soğuk savaş dönemine kadar devam etmiştir . Ama Sosyalist devrim ile
başlayan yeni dönemde ABD Rusya’nın karşı kutup olarak Avrasya kıtasını ele
geçirmesine  yardım etmiş  ama Rusya’nın önünü kesmek üzere de ,
İngiltere ile birlikte Atlantik güçleri olarak 
Türkiye’yi de bir tampon devlet olarak dünyanın merkezi bölgesinde kabül
etmişlerdir . Sosyalist bir devletin Avrasya’yı ele geçirmesi  ve İslam dünyasının tam ortasında Türkiye
gibi laik bir devletin kurulması da Atlantik güçlerinin Siyonizm ile ittifak
etmelerine yaramış , Avrasya bölgesinde 
önce Sovyetler Birliği ve daha sonra da Türkiye Cumhuriyetinin
kurulmasından sonra da , bir Yahudi devleti olarak İsrail iki bin yıl sonra
üçüncü kez dünyanın tam ortasında kutsal topraklar olarak ilan edilen Filistin
bölgesinde yeniden kurulmuştur . Rus Çarlığı ile beraber  Müslüman Osmanlı imparatorluğunun yıkılması
da  İslam dünyasının tam göbeğinde bir
Yahudi devletinin kurulmasına giden yolun açılmasında önemli katkılar
sağlamıştır . Böyle bir devletin kurulmasına Türkiye Cumhuriyetinin kurucu
önderi karşı çıkarken , ikinci dünya savaşı sürecinde  bu engel bertaraf edilerek,  Siyonizmin merkezi olacak devlet
kurulmuş  ve Osmanlı imparatorluğundan
arta kalan  eski bir Müslüman ülke
olarak, Türkiye bu devleti ilk tanıyan ülke olmuştur . Sovyetler Birliğinin
kontrolü altına girmiş olan bütün Avrasya ülkeleri de  bir dinsizlik düzeni olan sosyalist
rejimlerin çizmesi altında  din
kavgasından uzak tutuldukları için,İslam dünyasının tam ortasında bir Yahudi
devletinin kurulmasına karşı ciddi bir karşı koyma olmamıştır . Ne var ki ,
İsrail’in kurulması ile   gündeme gelen
yeni dönemde  Araplar sonradan uyanınca
,Arap-İsrail savaşları  yarım yüzyılı
aşkın bir süre devam etmiş ve daha sonraki aşamada da Siyonist rejimin terör
planları doğrultusunda bölge devletlerinin parçalanmasına giden yol açılmaya
çalışılmış  ama hem Hrıstıyan batı
devletleri hem de Müslüman Avrasya devletlerinin bu duruma karşı çıkmasıyla
birlikte ,bütün dünya kıyamet senaryolarına doğru yönlendirilmiştir .

Bugünkü gelinen aşamada Avrasya’nın emperyal gücü olarak
Rusya sıcak denizlere inmiştir .Amerika Birleşik Devletleri kendi içinde büyük
bir güç olan Siyonist lobileri önleyemediği için  , eskiden olduğu gibi Rusya’yı yardıma
çağırmış ve ABD desteği ile Rusya Suriye’ye girerek , Hrıstıyanlığın kutsal
topraklarının yer aldığı  bu ülkede
Türkiye ve İran  ile beraber  bölgesel barışı sağlayabilmenin arayışı
içinde olmuştur . Siyonizmin 
İngiltere’yi de etkileyerek farklı bir çizgiye çekmesi üzerine Amerikan
devleti bu kez Almanya ile de yakınlaşarak, bu batı devletinin  Türkiye üzerinden bölgede etkin olmasına çaba
göstermiştir . İsrail öncülüğünde Siyonistlerin bütün dünya ülkelerinde yepyeni
bir emperyal  hegemonya düzenine
yönelmeleri üzerine  , Amerikan
devleti  geçmişten gelen üstün konumunu
korumaya öncelik vermiş  ve bu doğrultuda
Rusya ile işbirliğini geliştirirken , eski ortağı olan  İngiltere’den uzaklaşarak Almanya ile yeni
Siyonist plana Avrasya bölgesinde  karşı
çıkmaya çaba göstermiştir . Rusya Suriye üzerinden bölge barışını sağlamaya
çalışırken , Almanya’da Türkiye üzerinden  
Avrasya barışının gerçekleştirilmesi üzerine devreye girmiştir . ABD ,
soğuk savaş yıllarında olduğu gibi hem Avrupa’nın eski emperyalistlerine hem de
geleceğin patronu olmaya soyunan Siyonist İsrail’e karşı , Rusya ile paslaşmaya
öncelik vermiş ve bu yüzden Amerika’da ciddi bir karışıklık başlamıştır .
Siyonizmin adayı olan bayan aday her türlü medya desteğine rağmen ABD
seçimlerini kazanamayınca ,bu kez 
Amerikan devletini ayakta  tutmaya
çalışan  Pentagon’un adayı olarak bir
kavgacı işadamı başkanlığa getirilmiştir . ABD seçimlerini kaybeden Siyonist
lobi bu sefer de seçimlere Rusya’nın karıştığını ve dışarıdan bir Rus
müdahalesi olduğu için yeni adayın başkanlığa getirildiğini ileri sürmüş  ve bunun üzerine açılan soruşturmalar
gelişmeleri daha da tırmandırmış ve ABD dünyayı yönetmeye çalışırken , kendi
içinde büyük bir siyasal çatışma ve kaos ortamına sürüklenmiştir .

Amerikan devleti kendini kurtarmaya çalışırken , Siyonist
lobiler ile çatışmak zorunda kalmış ama tam bu sırada, İngiltere  hem Avrupa Birliğinden ayrılarak hem de  İsrail yönlendirmesi altındaki ABD’den
uzaklaşarak,  geçmişte kendisinin kurmuş
olduğu dünya düzenini korumak üzere yola çıkmıştır . Yeryüzünde  İngiliz hegemonyasından Amerikan
hegemonyasına doğru bir geçiş sağlanırken 
bu dönüşümü Sovyetler Birliği’ni kuran 
Siyonist lobiler gerçekleştirmiştir . Şimdi aynı lobiler üçüncü dünya
savaşı sürecinde, dünya hegemonyasının ABD’nin elinden alınarak  Büyük İsrail 
Devletine verilmesi için çalışmaktadırlar . Küçük nüfuslu devleti ile
büyük bir ordu kuramayan Siyonist devlet terör örgütleri üzerinden savaşı
tırmandırarak  sonuç almaya çalışmış ama
İngiliz ve Amerikan devletlerinin karşı koyması üzerine bu planı eskiden olduğu
gibi batı desteği ile uygulama alanına koyamamıştır . Birinci dünya savaşı
sonrasında İngiltere’nin pabucu dama atılarak Birleşmiş Milletler üzerinden  sömürge 
imparatorluğunu kontrol altına alarak, 
ABD üzerinden  Siyonizmin  etkili bir biçimde hegemonyası kurulmaya
çalışılmıştır . Dünya hegemonyası İngiltere’nin elinden alınarak ABD’ye
verilmiş, şimdide ABD’den alınarak dünyanın ortasında kurulacak  Büyük İsrail’e verilmek istenmektedir .
Amerikan devleti bu durumu gördüğü için kendisini  , Rus Çarlığı ile Osmanlı İmparatorluğunda
olduğu gibi içeriden bir çöküşe yönlendirecek böylesine bir  plana karşı çıkarak ,  var gücü ile ayakta kalmaya ve üstünlüğünü
korumaya yönelmiştir . ABD derin devletini temsil eden  Amerikan genel kurmayı olarak Pentagon ,
Siyonizme  karşı Almanya ve Rusya
ile  paslaşmaya başlamıştır . ABD
seçimlerinde  Rusya bu yüzden bugünkü
seçilmiş başkanı ,Siyonizmin bayan adayına karşı desteklemiştir .Alman asıllı
bir aileden gelen yeni başkan  Almanya
ile de paslaşınca  , kendisine karşı
çıkan  İngiltere ve İsrail’e karşı ,
Avrasya bölgesinde  eski Amerikan düşmanı
olan Rusya ve Almanya paslaşması ile bölge barışını koruyarak  muhtemel bir kıyamet senaryosunu önlemeye  çaba göstermektedir . İşte uluslararası
alanda ortaya çıkan bu yeni konjonktürde, 
Rusya’nın ABD’nin yeni  partneri
olarak sıcak deniz kıyılarına girdiği anlaşılmaktadır .

Temelinde Hrıstıyan-Yahudi kavgasının bulunduğu bir siyasal
senaryo yüzünden  ,Amerikan devleti
kendisi gibi bir Hrıstıyan devlet olarak 
Rusya’yı kendisine yeni ortak olarak seçerken  , bölgedeki eski Nato üyesi olarak müttefiki
Türkiye’yi karşısına almaktan çekinmemektedir . ABD kendisini çok
uğraştıran  İsrail’in Türkiye’deki büyük
gücünü bildiği için bu mücadelede Almanya’yı yanına almaya çalışmaktadır .
Avrasya’nın dev ülkesi olarak Rusya 
ABD’nin desteği ile  güney
Avrasya’ya indiği zaman merkezi coğrafyada daha da etkinlik kazandığından ,
normal  koşullarda  Türkiye ve Türk dünyası yakınlaşması
doğrultusunda gelişmekte olan  doğal
Avrasyalaşma sürecinin önü kesilmektedir . Türkiye’nin daha etkin bir biçimde
yer alacağı normal Avrasyalaşma süreci, Bakü ve Kafkaslar üzerinden Orta Asya
ve Ön Asya yakınlaşmasına yol açması gerekirken 
, ABD’nin Türkiye’deki elçisinin 
Afganistan’a gönderilmesiyle  Orta
Doğu savaşının Orta Asya’ya doğru 
taşınacağı gibi bir yeni olumsuz durum öne çıkmaktadır . Avrasya’nın bir
bölgesinde başlamış olan sıcak çatışmaların diğer bölgelere de taşınmak istenmesi
, kıyamet senaryolarının ön aşaması olarak Çin’i arkadan çevirecek bir Orta
Asya  savaşını  öne çıkarmaktadır ,çünkü  ABD için en büyük tehdit Pasifik Okyanusu
üzerinden Çin kaynaklı olarak gelebilecektir . Nitekim bu doğrultuda  hem güney Çin denizindeki adalar üzerinden
çekişmeler tırmandırılmakta, hem de Çin destekli bir çılgın adam olarak kuzey
Kore liderinin üçüncü dünya  savaşını
hızlandıracak roket ve füze denemeleri birbiri ardı sıra Japonya gibi bölge
ülkelerinin üzerine atılmaktadır . Bu durum Avrasya kıtası üzerinden bütün Asya
ülkelerini bir büyük savaşa sürükleyecekmiş 
gibi görünmektedir .

Dünya ana karasının tam ortasında yer alan Avrasya bölgesine
yönelik hegemonya saldırı ve çatışmalarının bütün dünyayı istenmeyen bir büyük
savaşa sürüklemesine yol açacak  sıcak
çatışmaların önlenmesi doğrultusunda , emperyalist Rusya’nın, ABD desteği ile
öne geçtiği  bir  emperyal 
plan değil ama bölgedeki  üç yüz
milyona yaklaşan Türk asıllı toplulukların önderi konumundaki  Türkiye’nin 
merkezinde yer aldığı bir dayanışma 
planına gereksinme bulunmaktadır . Terörü bütünüyle bölgeden silip
atacak , her türlü savaş ihtimali 
taşıyan sıcak çatışmalara son verecek 
bir yeni Avrasya süreci ,tıpkı Avrupa Birliği gibi bölgesel bir
dayanışma ittifakı yaratacak ve bunun üzerinden bir bölgesel  güvenlik örgütlenmesini öne çıkararak
,müstakbel bir Avrasya Birliğinin önünü açacak girişimlere acilen gerek vardır
. Rusya’nın dışında bölgenin iki büyük ülkesi olarak Türkiye ve İran
yakınlaşması ile başlatılacak yeni barış sürecinde ,Türkiye, İran, Irak, Suriye,
Azerbaycan ve Gürcistan’ın katılacağı bir Merkezi Devletler  Birliği oluşumu , gelecekte Avrasya
Birliği’ne giden yolu açacaktır .Azerbaycan’ın başkenti olan Bakü aynı zamanda
Türkiye ile İran arasında bir köprü konumuna sahiptir .Yirminci  yüzyılın başlarında olduğu gibi toplanacak
ikinci Bakü Kurultayı , Avrasya’nın geleceği için aynı zamanda bir barış
kurultayı olacaktır . Avrasya’nın altı ülkesinin bir araya gelmesiyle
oluşturulacak Avrupa  Birliği benzeri  Merkezi Devletler Birliği , gelecekteki
Avrasya Birliğinin ilk  aşaması
olarak  toplanacak Bakü kurultayı
sonrasında kurulmalıdır .  Nato’nun
yetersiz kaldığı bölge barışının oluşturulmasında  bölgesel güvenlik örgütü olarak yeni bir
CENTO, bölge devletlerinin ordularının içinden seçilecek birlikler aracılığı
ile kurulursa, o zaman emperyalizm ve Siyonizm ikilisinin  Avrasya’da her türlü dünya savaşı çıkartma
senaryolarının önüne geçilebilir .Avrasya’nın geleceğinde eskisi gibi giderek
emperyalistleşen bir Rusya değil  ama
bölge ülkelerinin içinde yaşayan milyonlarca Türk asıllı toplulukları temsil
eden bir  Türkiye Cumhuriyetine önemli
derecede öncülük görevleri düşmektedir . ABD kendini kurtarırken , İngiltere
kurmuş olduğu düzene sahip çıkarken ,İsrail bütün dünyaya egemen olabilmek
için  her türlü  terör ve savaş senaryosunu devreye sokarken ,
Türkiye bütün bu gelişmelerin tam ortasında 
kurucu önderin mirası olarak İran ile ortaklık ve Rusya ile de dostluk
politikalarına öncelikle devam etmek zorundadır .